روز مباهله و داستان مباهله

 پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم :

ما خاندانى هستیم که هیچ کس با ما برابر نهاده نمى ‏شود و هر که به دشمنى با ما برخیزد، به دشمنى با خدا برخاسته است.

إرشاد القلوب: ص404

مباهله

مباهله، روز اثبات نبوت پیامبر گرامی اسلام است.
مباهله، روز عزت اسلام است.
مباهله، مهر تأییدی است بر ولایت علی علیه‌السلام.
مباهله، برافرازنده پرچم ولایت علی علیه‌السلام بر مدار هستی است.
مباهله، نمایشگر جایگاه والای اهل بیت علیه‌السلام است.

تواضع و فروتنی

قرآن

...عِبَادُ الرَّحْمنِ الَّذِینَ یمْشُونَ عَلَی الْارْضِ هَوْناً وَ اذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَاماً

بندگان(خاصّ خداوند) رحمان، کسانی هستند که با آرامش و بی تکبّر بر زمین راه می روند؛ و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند(و سخنان نابخردانه گویند)، به آنها سلام می گویند(و با بی اعتنایی و بزرگواری می گذرند).

(سوره فرقان، آیه 63)

تواضع و فروتنی
ناگفته پیداست که تواضع و فروتنی نقطه مقابل تکبّر و فخرفروشی است و جدا سازی بحثهای کامل این دو از یکدیگر مشکل یا غیر ممکن است و لذا هم در آیات و روایات اسلامی و هم در کلمات بزرگان اخلاق این دو به یکدیگر آمیخته شده است، نکوهش از یکی ملازم تمجید و ستایش از دیگری است و ستایش از یکی همراه با نکوهش از دیگری می باشد، درست مثل اینکه بحث های مربوط به ستایش و تمجید از علم جدای از نکوهش از جهل نیست و نکوهش از جهل همراه ستایش علم است. با این حال مفهوم این سخن آن نیست که ما بحث های مربوط به تواضع را نادیده گرفته و به آنچه در بحث زشتی تکبّر و استکبار گفته شده بسنده کنیم. بخصوص اینکه نسبت بین تکبّر و تواضع به اصطلاح نسبت میان ضدّین است نه وجود و عدم. هم تکبّر یک صفت وجودی است و هم تواضع و هر دو در مقابل یکدیگر قرار دارند، نه از قبیل وجود و عدم که سخن از یکی الزاماً همراه با نفی دیگری باشد. در روایات اسلامی نیز به این معنی اشاره شده است از جمله از علی علیه السلام می خوانیم: «ضَادُّوا الْکبْرَ بِالتَّواضُعِ؛ به وسیله تواضع با تکبّر که ضدّ آن است مقابله کنید».[1]

فضائل اخلاقی بندگان خاص
در آیه 63 سوره مبارکه فرقان اشاره به اوصاف برجسته و فضائل اخلاقی گروهی از بندگان خاصّ خداست که در طی آیات سوره فرقان از آیه 63 تا آیه 74 دوازده فضیلت بزرگ برای آنها ذکر شده است و جالب اینکه نخستین آنها همان صفت تواضع است، این نشان می دهد همان گونه که «تکبّر» خطرناک ترین رذایل است، تواضع مهم ترین یا از مهمترین فضائل می باشد، می فرماید: «بندگان خاص خداوند رحمان کسانی هستند که با آرامش و بی تکبّر بر زمین راه می روند»(وَ عِبَادُ الرَّحْمنِ الَّذِینَ یمْشُونَ عَلَی الْارْضِ هَوْناً). «هون» به معنی نرمی و آرامش و تواضع است... یعنی آنها چنان آرام و متواضعند که گویی عین تواضع شده اند و به همین دلیل در ادامه آیه می فرماید: «وَ اذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَاماً؛ و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند(و سخنان نابخردانه گویند)، به آنها سلام می گویند(و با بی اعتنایی و بزرگواری می گذرند)». و در آیه بعد از آن سخن از تواضع آنها در برابر ذات پاک خداست می فرماید: «وَ الَّذِینَ یبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِیاماً؛ آنها کسانی هستند که شبانگاه برای پروردگارشان سجده و قیام می کنند(و به بندگی و عبادت می پردازند)»...ناگفته پیداست که منظور از الَّذِینَ یمْشُونَ عَلَی الْارْضِ هَوْناً این نیست که فقط راه رفتن آنها متواضعانه است، بلکه منظور نفی هرگونه کبر و خودخواهی است که در تمام اعمال انسان و حتّی در کیفیت راه رفتن که ساده ترین کار است آشکار می شود، زیرا ملکات اخلاقی همیشه خود را در لابه لای گفتار و حرکات انسان نشان می دهند تا آنجا که در بسیاری از مواقع از چگونگی راه رفتن انسان می توان به بسیاری از صفات اخلاقی او راه برد. آری عِبَادُ الرَّحْمنِ(بندگان خاص خدا) نخستین نشانشان همان تواضع است، تواضعی که در تمام ذرّات وجودشان نفوذ کرده و حتّی در راه رفتن آنها آشکار است و اگر می بینیم خداوند در آیه 37 سوره اسراء به پیامبرش دستور می دهد «وَ لَاتَمْشِ فِی الْارْضِ مَرَحاً؛ روی زمین با تکبّر راه مرو» منظور فقط راه رفتن نیست بلکه هدف، تواضع در همه کار است که نشانه بندگی و عبودیت خداست.

پی نوشت ها:
[1] . تصنیف غررالحکم، حدیث 5148، صفحه 249، و شرح غررالحکم، صفحه 232، شماره 5920

منبع:

hawzah.net

/هیئت محبان المهدی(عج)

دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم :

اگر بنده «خدا» مى‏ دانست که در ماه رمضان چیست [چه برکتى وجود دارد] دوست مى ‏داشت که تمام سال، رمضان باشد.

بحار الانوار(ط-بیروت) ج 93، ص 346 ، ح 12

 

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ غَشّنی بالرّحْمَهِ وارْزُقْنی فیهِ التّوفیقِ والعِصْمَهِ وطَهّرْ قلْبی من غَیاهِبِ التُّهْمَهِ یا رحیماً بِعبادِهِ المؤمِنین.

خدایا بپوشان در آن با مهر و رحمت و روزى کن مرا در آن توفیق و خوددارى و پاک کن دلم را از تیرگیها و گرفتگى‌هاى تهمت اى مهربان به بندگان با ایمان خود.

دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم :

براى هر چیزى زکاتى است و زکات بدنها روزه است.

من لا یحضره الفقیه ج 2 ، ص 75 ، ح 1774 - کافى(ط-الاسلامیه) ج 4، ص 62، ح

 

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ وفّر حظّی فیهِ من النّوافِلِ واکْرِمْنی فیهِ بإحْضارِ المَسائِلِ وقَرّبِ فیهِ وسیلتی الیکَ من بینِ الوسائل یا من لا یَشْغَلُهُ الحاحُ المُلِحّین .

خدایا زیاد کن بهره مرا در آن از اقدام به مستحبات و گرامى دار در آن به حاضر کردن و یا داشتن مسائل و نزدیک گردان در آن وسیله‌ام به سویت از میـان وسیله‌ها اى آنکه سرگرمش نکند اصرار و سماجت اصرارکنندگان.

دعای روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان

امام صادق علیه السلام فرمود:

 خـداوند روزه را واجب کرد تا دارا و ندار، مسـاوى باشند.

من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 43، ح 1

 

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ فَضْلَ لَیْلَهِ القَدْرِ وصَیّرْ أموری فیهِ من العُسْرِ الى الیُسْرِ واقْبَلْ مَعاذیری وحُطّ عنّی الذّنب والوِزْرِ یا رؤوفاً بِعبادِهِ الصّالِحین.

خدایا روزى کن مرا در آن فضیلت شب قدر را و بگردان در آن کارهاى مرا از سختى به آسانى و بپذیر عذرهایم و بریز از من گناه و بار گران را اى مهربان به بندگان شایسته خویش.

دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان

امام علی (ع)

خداوند بندگانش را از این همه شرور با نماز و زکات، و زحمت در روزه گرفتن در ماه رمضان حراست فرموده، تا اندامشان را از گناه آرام سازد، و دیدگانشان را خاشع نماید، و جانشان را خوار و فروتن گرداند، و دلهایشان را از برترى جویى فرود آورد،

نهج البلاغه خطبه234

 

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیْبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین.

خدایا قرار بده کوشش مرا در این ماه قدردانـى شده و گناه مرا در این ماه آمرزیده و کردارم را در آن مورد قبول و عیب مرا در آن پوشیده‌اى شنواترین شنوایان.

دعاى روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان

امام صادق علیه السلام:

در دهه آخر ماه رمضان ، هر شب چنین مى گویى :

أعوذُ بِجَلالِ وَجهِکَ الکَریمِ ، أن یَنقَضِیَ عَنّی شَهرُ رَمَضانَ أو یَطلُعَ الفَجرُ مِن لَیلَتی هذِهِ ، ولَکَ قِبَلی ذَنبٌ أو تَبِعَةٌ تُعَذِّبُنی عَلَیهِ .

«به شُکوه ذات کریم تو پناه مى برم که ماه رمضان بر من بگذرد ، یا سپیده امشب بدمد و مرا نزد تو ، گناه یا خطایى باشد که بر آن ، عذابم کنى» .

الکافی : ج ۴ ص ۱۶۰ ح ۱ ، بحار الأنوار : ج ۹۸ ص ۱۵۶ ح ۴ .

 

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ اجْعَلْنی فیهِ محبّاً لأوْلیائِکَ ومُعادیاً لأعْدائِکَ مُسْتَنّاً بِسُنّهِ خاتَمِ انْبیائِکَ یا عاصِمَ قُلوبِ النّبییّن.

خدایا قرار بده در این روز دوست دوستانت و دشمن دشمنانت و پیرو راه و روش خاتم پیغمبرانت اى نگهدار دل‌هاى پیامبران.

دعای شب بیست و چهارم ماه مبارک رمضان

دعاى شب بیست و چهارم ماه مبارک رمضان

یا فالِقَ الاْصْباحِ وَجاعِلَ اللَّیْلِ سَکَناً وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ حُسْباناً یا

اى شکافنده سپیده صبح و اى قرار دهنده شب را وسیله آرامش و خورشید و ماه را وسیله حساب کردن اى

عَزیزُ یا عَلیمُ یا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ وَالْقُوَّةِ وَالْحَوْلِ وَالْفَضْلِ والاْنْعامِ

نیرومند اى دانا اى صاحب نعمت و بخشش و نیرو و جنبش و فضل و نعمت بخشى

وَالْجَلالِ وَالاْکْرامِ یا اَللّهُ یا رَحْمنُ یا اَللّهُ یا فَرْدُ یا وِتْرُ یا اَللّهُ یا

و جلالت و بزرگوارى اى خدا اى بخشاینده اى خدا اى یگانه یکتا اى خدا اى

ظاهِرُ یا باطِنُ یا حَىُّ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ لَکَ الاْسْماَّءُ الْحُسْنى وَالاْمْثالُ

آشکار و اى نهان اى زنده اى که معبودى جز تو نیست از آن تو است نامهاى نیک و نمونه هاى

الْعُلْیا وَالْکِبْرِیاَّءُ وَالاْلاَّءُ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ

والا و بزرگى و نعمتها از تو خواهم که درود فرستى بر محمد و آل محمد و دیگر آنکه

وَاَنْ تَجْعَلَ اسْمى فى هذِهِ اللَّیْلَةِ فِى السُّعَداَّءِ وَرُوحى مَعَ الشُّهَداَّءِ

قرار دهى نام مرا در این شب در زمره سعادتمندان و روحم را با شهیدان

وَاِحْسانى فى عِلِّیّینَ وَاِسائَتى مَغْفُورَةً وَاَنْ تَهَبَ لى یَقیناً تُباشِرُ

و احسان و نیکیم را در بلندترین درجات و گناهم را آمرزیده و یقینى به من ببخشى که همواره

بِهِ قَلْبى وَایماناً یَذْهَبُ بِالشَّکِّ عَنّى وَرِضىً بِما قَسَمْتَ لى وَ اتِنا

با دلم مقرون باشد و ایمانى بدهى که شک و تردید را از من دور سازد و خوشنودى بدانچه نصیبم کرده اى و بده به ما

فِى الدُّنْیا حَسَنَةً وَفِى الاْخِرَةِ حَسَنَهً وَقِنا عَذابَ النّارِ الْحَریقِ

در دنیا نیکى و نعمت و در آخرت نیز نیکى و نعمت و بازمان دار از عذاب آتش سوزان

وَارْزُقْنى فیها ذِکْرَکَ وَشُکْرَکَ وَالرَّغْبَةَ اِلَیْکَ وَالا نابَةَ وَالتَّوْبَهَ

و روزیم کن در این شب ذکر خود و سپاسگزاریت را و میل و رغبت و بازگشت و توبه کردن بسویت را

وَالتَّوْفیقَ لِما وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمْ

و موفقم بدار بدانچه موفق داشتى بدان محمد و آل محمد را درودهاى تو و بر او و بر ایشان باد

منبع:

مفتایح الجنان

دعاى روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان

امام على علیه السلام:

روزه در تابستان، نزد من محبوب است.

مستدرک الوسائل : 7 / 505 / 8758 نقلاً عن لبّ اللباب للراوندیّ .

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ إنّی أسْألُکَ فیه ما یُرْضیکَ وأعوذُ بِکَ ممّا یؤذیک وأسألُکَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَکَ ولا أعْصیکَ یا جَوادَ السّائلین.

خدایا من از تو میخواهم در آن آنچه تو را خوشنود کند و پناه مى برم بتو از آنچه تو را بیازارد واز تو خواهم توفیق در آن براى اینکه فرمانت برم ونافرمانى تو ننمایم اى بخشنده سائلان

دعاى روز بیست و سوم ماه مبارک رمضان

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :

رمضان را رمضان نامیده اند چون گناهان را مى سوزاند .(رمضان در لغت به معناى سوزاندن است .)

کنز العمّال : 23688 .

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ اغسِلْنی فیهِ من الذُّنوبِ وطَهِّرْنی فیهِ من العُیوبِ وامْتَحِنْ قَلْبی فیهِ بِتَقْوَى القُلوبِ یا مُقیلَ عَثَراتِ المُذْنِبین.

خدایا بشوى مرا در این ماه از گناه و پاکم نما در آن از عیب‌ها وآزمایش کن دلم را در آن به پرهیزکارى دل‌ها اى چشم پوش لغزش‌هاى گناهکاران.