امام صادق علیه السلام:
در دهه آخر ماه رمضان ، هر شب چنین مى گویى :
أعوذُ بِجَلالِ وَجهِکَ الکَریمِ ، أن یَنقَضِیَ عَنّی شَهرُ رَمَضانَ أو یَطلُعَ الفَجرُ مِن لَیلَتی هذِهِ ، ولَکَ قِبَلی ذَنبٌ أو تَبِعَةٌ تُعَذِّبُنی عَلَیهِ .
«به شُکوه ذات کریم تو پناه مى برم که ماه رمضان بر من بگذرد ، یا سپیده امشب بدمد و مرا نزد تو ، گناه یا خطایى باشد که بر آن ، عذابم کنى» .
الکافی : ج ۴ ص ۱۶۰ ح ۱ ، بحار الأنوار : ج ۹۸ ص ۱۵۶ ح ۴ .
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ اجْعَلْنی فیهِ محبّاً لأوْلیائِکَ ومُعادیاً لأعْدائِکَ مُسْتَنّاً بِسُنّهِ خاتَمِ انْبیائِکَ یا عاصِمَ قُلوبِ النّبییّن.
خدایا قرار بده در این روز دوست دوستانت و دشمن دشمنانت و پیرو راه و روش خاتم پیغمبرانت اى نگهدار دلهاى پیامبران.